«Мы далі назву шэлтару — санаторый "Дабро"»: гісторыя Цімура Рызапура

Мы працягваем знаёміць вас з жыхарамі нашага шэлтара. На гэты раз на нашы пытанні адказаў Цімур Рызапур.

У жніўні 2020 года Цімур вяртаўся з працы дадому, калі яго пастрэлілі пяццю гумавымі кулямі. Затрымалі мужчыну ў верасні. Яго абвінавацілі ва ўдзеле ў масавых беспарадках і прысудзілі яму 4,5 гады калоніі ва ўмовах ўзмоцненага рэжыму. У 2024 годзе яго паўторна асудзілі за «злоснае непадпарадкаванне адміністрацыі калоніі».

Сярод тых, каго прымусова вывезлі ў Літву 11 верасня 2025 года, быў і Цімур. Усе выпрабаванні разам з ім праходзіла ягоная сям'я — жонка і трое дзяцей.

Што ты адчуў, калі апынуўся на волі?

Страх, што гэта няпраўда, сон.

Што табе прынесла радасць пасля вызвалення?

Усмешкі 😁. Хтосьці сказаў: «Вы свабодныя, вы ў вольнай краіне».

Як ты апынуўся ў шэлтары фонду? Што гэта для цябе значыць?

Побач было вельмі шмат людзей — усе віншавалі, прапаноўвалі дапамогу. У мяне кружылася галава, я быў нібы анямелы. Упершыню ў жыцці я быў рады, што хтосьці іншы прымае рашэнні за мяне. Так я і трапіў у шэлтар. Гэтае месца назвалі санаторый «Дабро» — і гэта сапраўды вельмі дакладная назва.

Якія рэчы ці падтрымка аказаліся самымі важнымі ў першыя дні?

У першы вечар нас пасадзілі за вялікі стол, і некалькі чалавек клапатліва прапаноўвалі стравы. У такой цёплай атмасферы я нават не памятаю, што менавіта еў, але гэта было неверагодна смачна. Было шмат усмешак, шмат радасных людзей — адчуванне, нібыта гэта Новы год ці твой дзень нараджэння, і ўсе віншуюць менавіта цябе.

Што больш за ўсё дапамагае аднаўляцца?

Маё жыццё нібыта спынілася яшчэ ў далёкім 2020-м. А за гэты час усё вельмі змянілася. Людзі, што нас падтрымалі, вельмі актыўна дапамагаюць нам увайсці ў новую рэальнасць.

Што б ты хацеў сказаць людзям, якія дапамагаюць і падтрымліваюць цябе?

Безумоўна, гэта словы падзякі! Хлопцы і дзяўчаты, што нас падтрымліваюць… Некаторых з іх я ведаю асабіста, нават мае блізкія таксама ўдзельнічаюць у гэтым. Гэта цудоўныя людзі, імі можна і трэба ганарыцца. Я вельмі рады, што ў маім атачэнні іх так шмат. Можа, гэта праўда, што падзеі 2020 года аб'ядналі многіх з нас і прымусілі па-новаму паглядзець на сябе, на тых, хто побач, на тых, хто трапіў у бяду.

Пра што ты марыш сёння?

Убачыць і абняць сваю сям'ю.

Калі вам блізкая гісторыя Цімура і вы хочаце дапамагчы тым, хто толькі пачынае свабодны шлях пасля турмы, — падтрымайце наш шэлтар па спасылцы

Нават маленькі ўнёсак становіцца вялікай часткай Санаторыя «Дабро», што мы ствараем разам.